نگرش دردناک از تنهایی انسان در سفر به انتهای شب اثر لویی فردیناند سلین و سرنوشت بشر اثر آندره مالرو

آندره مالرو سرنوشت بشری را متأثر از انقلاب چین می دانست. این رمان نگاهی به انسان از دیدگاه یک گروه انقلابی کمونیستی دارد که تصمیم به دست و پنجه نرم کردن با سرنوشت انسان دارند. مالرو از خلال این رمان به برجسته سازی شایستگی ها و فضایل اخلاقی انسان می پردهزد و با بررسی زوایای مبهم و پیچیده بشر، سعی در آشکار ساختن عظمت انسانی دارد. از نقطه نظر او سرنوشت تمامی انسان ها یکسان است وبا این وجود هریک بر اساس تقدیر خود که همانا سرانجام مقدر ومرگ در تنهایی است زندگی می کنند. بدون شک این اثر به نوعی برگرفته از زندگی شخصی مالرو است. سلین نیز به نوبه خود در کتاب سفر به انتهای شب تمایل به آشکار کردن زوایای پنهان آدمی در برابر جنگ و تأثیرات آن در جامعه دارد. از نظر سلین انسان تنها موجودی است که احساس تنهایی می کند و برای جبران آن به دنبال دیگری است. این اثر را نیز نمی توان بی ارتباط با شخصیت ضد یهود و هرج و مرج طلب سلین که متأثر از پوچ گرایی حاکم بر جامعه در دوران اوست، دانست. نگاه موشکافانه به سرنوشت انسان و تنهایی گریز ناپذیر وی که وجه اشتراک دیدگاههای مالرو و سلین است دلیل اصلی انتخاب این دو اثر میباشد.